wout van grevenbroek - rotterdam
Hier even een kort verslag van ons…
Ik ben Wout en alweer 46 jaar getrouwd met Leonne. Een lieve vrouw die het met me uit houdt.
Hoe ben je bij jah-jireh gekomen?
Wij proberen iets te betekenen voor onze broeders en zusters zoals de bedoeling was toen er gestart werd met Jah-Jireh. Ik kan dat weten, want mijn vader, Jan van Grevenbroek, heeft er 12 jaar geleden aan meegewerkt om iets te maken waar geloofsgenoten het goed kunnen hebben. Door ervaring van andere landen (zoals Engeland) kwam iemand op het idee om hier ook zo iets te gaan proberen.
En het is echt gelukt! Jammer genoeg heeft mijn vader het nog geen anderhalf jaar mee mogen maken. Hij had zo graag zoveel willen doen...
Wat is het prachtig dat degenen die van Jehovah houden bij elkaar zijn, zoals uiteindelijk de bedoeling van onze schepper ook is.
wat krijg je terug voor je vrijwilligerswerk?
Ik vergeet nooit de opmerking van een lieve zuster, alweer jaren geleden: ”Ik woon hier voor de helft al in het Paradijs!”
Eten, koffie drinken, dagbesteding, vergaderingen......met of zonder zoom. Zo bijzonder dat het mogelijk is in een zieke wereld waar zoveel op ons afkomt.
Mede door de liefdevolle verzorging mogelijk gemaakt en door de vrijwilligers die echt te prijzen zijn!
Maar ondanks alles wat mogelijk is hebben broeders en zusters het toch moeilijk. Ze hebben behoefte aan aandacht. En dat is wat ik persoonlijk zo belangrijk vind en waar ik aan wil meewerken. Gewoon even vragen: ‘Hoe bent u hier gekomen?’ ‘Hoe bent u in de waarheid gekomen?’ Of alleen al de vraag ‘Hoe is het met u?’
Praten over het Paradijs.... Even bidden met ze..... Een beetje lieve aandacht is echt onmisbaar! Want hoe dan ook, veel broeders en zusters zijn toch eenzaam.
Praten, lachen...huilen met elkaar, het is zo belangrijk! Als je hoort wat ze mee hebben gemaakt, hoe ze in de waarheid zijn gekomen, wat voor strijd ze hebben moeten voeren en hoe ze Jehovah trouw zijn gebleven, dan maak je hen zo blij dat ze er over kunnen praten.... En je wordt daar zelf ook gelukkig van.
Dit is wat ik persoonlijk even wilde zeggen in de hoop dat we de prachtige instellingen in Wageningen, Heerlen en hier in Rotterdam heel snel niet meer nodig hebben.....In een Nieuwe Wereld!!!!
Maar tot die tijd hebben we elkaar heel hard nodig!!!!!